یادداشت های یک آدم معمولی

یک چهارم زندگی ام را در آن جا گذراندم ... فقط کمی کمتر از نیمی از زندگی مشترکم را. حالا در میان این دیوارهای نو بدجور احساس غربت می کنم. می دانم هر بار در مرور گذشته ها عکسی ببینم از آن چهاردیواری کوچک و تاریک، آه خواهم کشید، حتی اگر لبخندی بر لبانم نشانده باشد. روزهای بد که دیگر گذشته اند، درد من از یادآوری روزهای خوبی خواهد بود که فقدان کسانی که دوستشان داشته ایم، بسیار غمگینشان خواهد کرد ... .  یادداشت های یک آدم معمولی ...ادامه مطلب

کاش آدم ها از هم توقعی نداشتند. خصوصا انتظاری که نباید. حالا اینکه کسی بی خواسته ای،گامی بردارد، دست کم می شود فهمیدش. کار سختی نیست. هست؟

یادداشت های یک آدم معمولی ...